Ο Guillaume Faye και η πυρπόληση της Γαλλίας

Πηγή: https://arktos.com/2023/07/03/guillaume-faye-and-the-burning-of-france/

Ο Constantin von Hoffmeister ερευνά την ταραχώδη καρδιά μιας Γαλλίας που σπαράσσεται, εξετάζοντας την απόκοσμη υλοποίηση των τρομερών προφητειών του Guillaume Faye για την κατάρρευση της πολυπολιτισμικότητας.

Καθώς οι παγωμένες ριπές φιδιού διαπερνούν τις φλέβες της Γαλλίας, ψιθυρίζουν ένα ανησυχητικό μοιρολόγι – τον απόηχο του αποθανόντος πλέον προφήτη Guillaume Faye. Η ζοφερή πρόβλεψή του για την καταστροφική πτώση του πολυπολιτισμικού εγχειρήματος αντηχεί μέσα από τα σπασμένα θραύσματα μιας κάποτε ενοποιημένης Γαλλίας. Οι μνήμες των προφητικών ομιλιών του συνδυάζονται άψογα με τους θνητούς ανέμους για να δώσουν φωνή στο νεκρικό ταμπλό που απλώνεται μπροστά μας, μια έντονη υπενθύμιση της προγνωστικής του ανδρείας.

Οι ρίζες αυτής της ακόρεστης μανίας, ωστόσο, εκτείνονται πολύ βαθύτερα από την κακή συμπεριφορά ενός ατόμου, φτάνοντας στον ίδιο τον πυρήνα μιας κοινωνίας που καταστρέφεται από τον πόλεμο μεταξύ του ξένου και του ντόπιου.

Ο Εμανουέλ Μακρόν, ο πολιορκούμενος καπετάνιος αυτού του πλοίου σε ταραγμένα νερά, είδε τη διπλωματική του εκδρομή στη Γερμανία να ανατρέπεται απότομα. Υποχώρησε, καταδιωκόμενος από τα φαντάσματα των αμέτρητων λανθασμένων εκτιμήσεών του και της διογκούμενης διχόνοιας μεταξύ του λαού του. Ο Μακρόν βρίσκεται παγιδευμένος στην ταραχώδη δίνη της πολυπολιτισμικότητας, ακριβώς στο τέλμα που o Faye περίμενε με τόσο απόκοσμη οξύτητα.

Ο Faye, στο σοφό έργο του Archeofuturism, ζωγράφισε ένα ζοφερό πορτρέτο των συνεπειών ενός τόσο απερίσκεπτου ταξιδιού σε κρατική δυσαρμονία. Διατύπωσε ένα όραμα ενός κόσμου που κατακλύζεται από έναν ατελείωτο κατακλυσμό πολιτισμικού κατακερματισμού, βυθίζοντας τη Δύση κάτω από μια χιονοστιβάδα αναμεμειγμένων κληρονομιών και ταυτοτήτων. Η Γαλλία, στην παρούσα κατάστασή της, είναι ένας καθρέφτης που αντικατοπτρίζει αυτή τη ζοφερή προφητεία.

Σε μια μακάβρια επίδειξη που θα μπορούσε κάλλιστα να ανήκει στις σελίδες μιας ανατριχιαστικής ιστορίας τρόμου, οι μη λευκοί πολίτες της Γαλλίας, κουρασμένοι από τη συνεχή φαντασία της αδιάκοπης αστυνομικής βίας, έχουν ξεσηκωθεί σε φαρισαϊκή περιφρόνηση. Μια γκροτέσκα παράσταση εκτυλίσσεται καθώς 45.000 αστυνομικοί προσπαθούν να καταστείλουν την εξέγερση. Πρώτα ο πρόωρος θάνατος του νεαρού Nahel Merzouk, μια ζωή που έσβησε στην ακμή της από τον μοτοσικλετιστή αστυνομικό και πρώην στρατιώτη Florian M. στη Ναντέρ, πυροδότησε την οργή που σιγοβράζει. Οι ρίζες αυτής της ακόρεστης μανίας, ωστόσο, εκτείνονται πολύ βαθύτερα από την κακή συμπεριφορά ενός ατόμου, φτάνοντας στον ίδιο τον πυρήνα μιας κοινωνίας που καταστρέφεται από τον πόλεμο μεταξύ του ξένου και του ντόπιου. Από την άλλη, η εξέγερση των αγροτών, οδηγών και άλλων ντόπιων Γάλλων πολιτών, οι οποίοι βλέπουν την Ε.Ε. να χρηματοδοτεί την Ουκρανία, την στιγμή πού οι ζωές και η γη τους χάνονται, συμπληρώνουν το εκρηκτικό μίγμα πού είναι πλέον έτοιμο να σκάσει.

Μέσα σε αυτή την αναταραχή, μια φλογερή θύελλα εξέγερσης ξεσπά, καταναλώνοντας τα μονολιθικά σύμβολα της κρατικής εξουσίας και τυραννίας. Αφήνει στο πέρασμά της εκατοντάδες αποδεκατισμένες δομές – από σύμβολα επιβολής του νόμου και δημοσιονομικού ελέγχου έως κέντρα διακυβέρνησης και γνώσης – που μετατρέπονται σε ερείπια που σιγοκαίνε. Παράλληλα με αυτά τα οικοδομήματα της τάξης και του πολιτισμού, χιλιάδες οχήματα βρίσκονται ως απανθρακωμένα απομεινάρια, μια απόδειξη της κλιμακούμενης σύγκρουσης μεταξύ ορισμένων ανθρώπων και του κράτους.

Στο πνεύμα της ;;;νουθεσίας;;; του Faye από το Why We Fight για μια πολυπολιτισμική κοινωνία που είναι μια αρένα ατελείωτων συγκρούσεων, αυτή η φλόγα ανυπακοής ξεπηδά πάνω από τα σύνορα της Γαλλίας, επεκτείνοντας τις τάσεις της στην καρδιά της πρωτεύουσας του Βελγίου, των Βρυξελλών. Εκείνοι που ενορχήστρωσαν αυτή την κακοφωνική συμφωνία φαίνεται να χάνουν τον έλεγχό της, οι αδύναμες διαμαρτυρίες τους ενάντια στην «ασυγχώρητη πράξη» με φόντο τις πρόσφατες καταχρήσεις των δυνάμεων ασφαλείας ηχούν κούφιες.

Καθώς η Γαλλία παλεύει με αυτή την αναταραχή, οι ιδέες τoυ Faye αναδύονται σαν φοίνικας από τις στάχτες – ένα ισχυρό σύμβολο της ανθεκτικότητας της πολιτιστικής ομοιογένειας – ενάντια στην καταστροφική δύναμη του κρατικού χάους.

Βγαίνοντας από τα καπνισμένα ερείπια του πολυπολιτισμικού πυρετού ονείρου του Macron, η σταθερή έκκληση του Faye για πολιτιστική ομοιογένεια λάμπει ως φάρος στην καταιγίδα. Το όραμά του για μια κοινωνία που δεσμεύεται από μια κοινή κληρονομιά, εναρμονισμένη με αμοιβαίες αξίες και ενισχυμένη από ευθυγραμμισμένες πολιτιστικές ταυτότητες προσφέρει μια ακτίνα ελπίδας μέσα σε αυτή τη στροβιλιζόμενη δίνη του χάους. Η βαθιά σοφία τoυ Faye φωτίζει το δρόμο προς την αρμονία και την ενότητα, ένα μονοπάτι σπαρμένο όχι με τα οδοντωτά συντρίμμια της επιβεβλημένης ποικιλομορφίας, αλλά με την παρήγορη οικειότητα της πολιτιστικής συγγένειας.

Στο τέλος, είναι η φωνή τoυ Faye που υψώνεται πάνω από τα κάρβουνα των φλεγόμενων πόλεων της Γαλλίας. Χρησιμεύει ως μια διαισθητική ένδειξη ότι η ηρεμία και η σταθερότητα ενός έθνους είναι στενά συνδεδεμένες με την πολιτιστική του ομοιογένεια. Αυτός ο συναγερμός γίνεται όλο και πιο δυνατός κάθε μέρα, καθώς οι κακώς καθοδηγούμενες πολιτικές του Macron καταρρέουν υπό το βάρος των εγγενών αντιφάσεών τους.

Στον Αποικισμό της Ευρώπης, ο Faye παρατήρησε έξυπνα τον ζωτικό ρόλο που παίζει η εθνική ομοιογένεια στην κοινωνική ειρήνη. Η κληρονομιά του Macron και το πεπρωμένο της Γαλλίας παραπαίουν επισφαλώς στην κόψη του ξυραφιού, ανάλογα με το αν επιλέγει να μάθει από αυτά τα μαθήματα ή συνεχίζει να βαδίζει στο επικίνδυνο μονοπάτι του ελαττωματικού πειράματός του.

Επικαλούμενη την προειδοποίηση του Faye, η Γαλλία βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού. Η πορεία που χαράσσει τώρα – είτε λαμβάνει υπόψη τη σοφία τoυ Faye και αγκαλιάζει την ενότητα και την κοινή πολιτιστική ταυτότητα, είτε επιμένει στην τρέχουσα πορεία της λανθασμένης πολυπολιτισμικότητας – θα διαμορφώσει το μέλλον της Γαλλίας. Τα κεφάλαια της ιστορίας γράφονται κάθε στιγμή που περνάει, και το μελάνι δεν έχει στεγνώσει.

Σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς, είναι ίσως ο ρεαλισμός των ιδεών τoυ Faye που συλλαμβάνει την ουσία της κατάστασης. Στο Πρελούδιο του Πολέμου, δήλωσε, με μια σαφήνεια που φαίνεται ανησυχητική αλλά ταυτόχρονα κατευναστική, «Το κλειδί για την εδραίωση της ειρήνης μεταξύ των λαών βρίσκεται στην εφαρμογή του απόλυτου απαρτχάιντ». Καθώς η Γαλλία παλεύει με την τρέχουσα κρίση της, δεν μπορεί κανείς παρά να αναλογιστεί αν η απήχηση αυτών των λέξεων στο σημερινό κοινωνικοπολιτικό τοπίο μπορεί να δείχνει προς μια πορεία που δεν έχει ακόμη εξεταστεί πλήρως.

Σε μια απογοητευτική νότα, η σοφία του Faye θυμίζει τη στοιχειωμένη αφήγηση του κλασικού δυστοπικού μυθιστορήματος του Jean Raspail The Camp of the Saints, το οποίο οραματιζόταν τη Δύση πολιορκημένη από ένα ατελείωτο κύμα μεταναστών. Η ιστορία του Raspail συλλαμβάνει την καταστροφική δύναμη της πολυπολιτισμικότητας, όπου, στην προσπάθειά της να εξυπηρετήσει όλους, μια κοινωνία καταλήγει να στερεί τα δικά της πολιτικά δικαιώματα. Η Γαλλία του Macron, στην τρέχουσα αναταραχή της, φαίνεται να απηχεί άθελά της αυτή την αφήγηση, υπογραμμίζοντας περαιτέρω την εγκυρότητα των ισχυρισμών του Faye. Στο μεγάλο θέατρο της ιστορίας, αυτή η πράξη του έργου πλησιάζει στο τέλος της και η αυλαία πρόκειται να τραβηχτεί. Το τελικό σκηνικό, ωστόσο, παραμένει αβέβαιο και θα κριθεί από τις επιλογές που θα κάνει η Γαλλία ενόψει αυτής της αυξανόμενης κρίσης.

Ο Faye οραματίζεται έναν κόσμο αναγεννημένο από τα μαυρισμένα συντρίμμια των ισότιμων διαστροφών της εποχής μας. Σε αυτόν τον μελλοντικό κόσμο, η Ευρώπη έχει ενωθεί με τη Ρωσία για να σχηματίσουν μια εθνοτική αυτοκρατορία της Heartland, που εκτείνεται από τη Λισαβόνα έως τη ρωσική ακτή του Ειρηνικού. Εκτός από αυτή τη γεωπολιτική επανάσταση, το φαουστικό πνεύμα εξελίχθηκε για να γίνει μια άνευ προηγουμένου σύνθεση μεταξύ ανθρώπου, τεχνολογίας και φύσης, παράδοσης και επιστήμης, αιώνιας επανάληψης και τιτάνιας παραβίασης των συνόρων, μεταξύ του αρχέγονου παλιού και του πάντα νέου. Η Αρχαιοφουτουριστική Αναγέννηση έχει ηχήσει και κάτι αλλάζει μέσα στον αιματοβαμμένο Δυτικό Κόσμο, πού τρέφεται από τους σκοτωμένους, τους εκσπλαχνισμένους και τους εκφυλισμένους…..