Η ΘΕΜΑΤΙΚΗ ”ΧΩΡΟΣ”

Με λύπη διαπιστώνουμε τα τελευταία χρόνια πως το επίπεδο και η αντίλήψη του εθνικιστικού/πατριωτικού εντός πολλών εισαγωγικών ”χώρου” μαστίζονται από μία έλλειψη αντιλήψεως που η αλήθεια είναι πως θα περίμενες να είναι ο τελευταίος πολιτικός χώρος-πτέρυγα που θα διέθετε ένα αντίστοιχο πρόβλημα. Υπάρχει σαφέστατα στο πολιτικό επίπεδο μία σαφέστατη τάση για μικροπολιτικές αναλύσεις η οποία τελικά δεν είναι τόσο αθώα όσο φαινότανε στην αρχή.

Όταν λέμε μικροπολιτικές αναλύσεις εννοούμε τις αναλύσεις που αφορούν τις συμπεριφορές και σχέσεις και γεγονότα μεταξύ των υπαρχουσών πολιτικών δυνάμεων που βρίσκονται εντός και εκτός κοινοβουλίου και τις όποιες πολιτικές τους διαφορές που ίσως να προκύπτουν από αυτές. Στο πλαίσιο αυτών των μικροναλύσεων έχει ακουστεί αρκετές φορές από άτομα του ”χώρου” ότι οι Αριστεροί είναι εχθροί των Δεξιών και το αντίθετό και ότι δεν είναι ακριβώς το ίδιο.

Αιδώς Αργείοι! Δηλαδή αυτοί οι παραδόξως αυτοαποκαλούμενοι ως εθνικιστές ή εθνοφυλετιστές μας ενημερώνουνε με θράσος χιλιών πιθήκων πως τα μεγάλα και μικρα καθεστωτικά κόμματα εξουσίας έχουν διαφορετική πολιτική ταυτότητα, διαφορετικούς πολιτικούς σκοπούς και διαφορετική ατζέντα. Δεν υπάρχει τίποτα πιο ψευδές από αυτό! Είναι φανερό πως η έλλειψη όχι τόσο παιδείας αλλά αντιλήψεως είναι ευρεία στον εθνικιστικό ”χώρο”και θα έλεγε κανείς ότι έχει λάβει επιδημιακές διαστάσεις.

Η Δεξιά και Η Αριστερά από πάντα ήτανε οι δύο όψεις του ίδιο νομίσματος, είτε είναι Κόκκινη Αριστερά, είτε είναι Ροζ Αριστερά, είτε είναι Βαθύ μπλέ δεξιά είτε Γαλάζια Δεξια. Είναι πολιτικές πτέρυγες παράλληλες και αλληλένδετες. Αυτό αποδεικνύεται κάθε φορά που αλλάζει η εξουσία τυπικά από μία Αριστερή Κυβέρνηση σε μία Δεξιά Κυβέρνηση και το αντίστροφο. Τελευταίο και τρανό παράδειγμα η εναλλαγή Κυβέρνησης από την κυβέρνηση Τσίπρα στην Κυβέρνηση Μητσοτάκη.

Τι άλλαξε δηλαδή τους τελευταίους 10 μήνες της Κυβέρνησης Μητσοτάκη της ΝΔ από την προηγούμενη κυβέρνηση Τσίπρα με τον Σύριζα με εξαίρεση την λεγόμενη ”υγειονομική” κρίση; Απολύτως τίποτα! Το να καθόμαστε και να αναλύουμε τις όποιες αποχρώσεις και διαφορές μεταξύ των αστικών κομμάτων του Κοινοβουλίου είναι παντελώς άχρηστο.

Η ουσία είναι πως έχουμε να κάνουμε με ένα καθεστώς συγκεκριμένο το οποιο έχει μόνον ένα πρόσωπο αυτού του Ανθελληνισμού και κορυφαίο αντικείμενο προς επίλυση στην ημερησία ατζέντα του είναι ο αφανισμός του γηγενούς Ελληνικού πληθυσμού και η αντικατάσταση του από Αφρο-ασιάτες επήλυδες.

Δεν είναι δυνατόν να αντιλαμβανόμαστε τα κόμματα και τις πολιτικές δυνάμεις της σύγχρονης Ελλάδος ως κάτι διαφορετικό αλλά ως κάτι ενωμένο, ενοποιημένο και απόλυτα σύμφωνο μεταξύ του. Αυτό είναι εύκολο να παρατηρηθεί από τις δηλώσεις πολιτικών προσώπων κάθε αποχρωσεως.

Όλοι λένε πως θα πολεμήσουνε τον ρατσισμό φέρνοντας εκατοντάδες χιλιάδες λαθρομετανάστες στην Ελλάδα έτσι ώστε να πάψουμε να είμαστε ρατσιστές. Όλοι λένε πως θα πολεμήσουνε την μισαλλοδοξία φέρνοντας Ισλαμιστές που το Ιερό τους Βιβλίο προστάζει την μισαλλοδοξία ως βασική καθημερινότητα. Όλοι λένε πως θα ανεβάσουνε τους μισθούς και θα βελτιώσουνε την οικονομία αλλά ακολουθουν πλήρως τις επιταγές της Χρηματοπιστωτικής Ελίτ που οδηγούν στην περαιτέρω φτωχοποίηση των Ελλήνων. Όλοι λένε για υπεράσπιση των μεσαίων και κατώτερων τάξεων αλλά αντιθέτως βλέπουμε επιδόματα ενοικίου,παιδιών, ρεύματος κτλ να αρπάζονται από μη Έλληνες στην καταγωγή αλλοφύλους και αλλοεθνείς που πολιτογραφήθησαν τα τελευταία χρόνια. Η λίστα μπορεί να συνεχιστεί διακαώς αλλά νομίζω πως για όσους διαθέτουν αντίληψη κάτι τέτοιο θα ήτανε κουραστικό και άσκοπο.

Το αληθές ερώτημα που προκύπτει από αυτήν την μικρή και πρόχειρη ανάλυση που κάναμε παραπάνω είναι ένα: Πιστεύει ο εθνικιστικός χώρος στην ίδια του την ιδεολογία τελικά; Μήπως οι μικροπολιτικές αναλύσεις του χώρου αποδεικνύουν κάτι άλλο; Ότι ο εθνικοπατριωτικός-εθνικιστικός χώρος δεν έχει να προτείνει κάτι φρέσκο, κάτι καινούργιο ,κάτι αληθινά ριζοσπαστικό το οποίο θα μπορούσε να συγκινήσει τις νέες γενιές εθνικιστών να οργανωθούν και να εξαπλώσουν την ιδεολογία διάπλατα στην ελληνική κοινωνία. Μήπως ο εθνικιστικός χώρος προσελκύει κυρίως προβληματικά άτομα που δεν έχουν αντιληφθεί πλήρως την πολιτική διάσταση των ιδεών αυτών και απλώς έλκονται από μία ιδεολογία δύναμης όπως ο Εθνικισμός;

Μήπως είναι καιρός ο ”χώρος” να αρχίσει να επενδύει σε νέες δεξαμενές ατόμων αγγίζοντας πραγματικά προβλήματα της Ελληνικής κοινωνίας και να προτείνει λύσεις γι αυτά στον μέσο Έλληνα; Ήρθε η ώρα ο ”χώρος” να κάνει την αυτοκριτική του και να δει αν πράγματι συμφωνεί με τις επιταγές της Ιδεολογίας του Εθνοφυλετισμού και αν ναι ποια είναι η δέσμευση του κάθε ιδεολόγου απέναντι στον εαυτό του έτσι ώστε να τηρήσει αυτές τις επιταγές.