Μνήμη Αναγέννησης
Σαν σήμερα ιδρύθηκε στις 11 Μαΐου του 330 από τον Μέγα Κωνσταντίνο στο μέρος του πάλαι ποτέ αρχαίου Βυζαντίου η Νέα Ρώμη, μετέπειτα επονομαζόμενη Κωνσταντινούπολη.
Η αυτοκρατορία με πρωτεύουσα την Πόλη συνέχισε το έργο των δυτικών Ρωμαίων προκατόχων της. Ένα έργο που άλλαξε τελείως τον τρόπο που γίνεται αντιληπτή η ελληνική ταυτότητα, μετατρέποντας σταδιακά την αντίληψη του «πας μη Έλλην βάρβαρος» στην αντίληψη του «πας μη Έλλην Ρωμιός» και τέλος στην ταύτιση των δυο όρων. Όπως ήταν αναπόφευκτο, με την επικράτηση του ελληνικού πολιτισμού στην Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ακολούθησε και η φυλετική και πολιτισμική αναδιατύπωση του ελληνισμού, με θετικά και αρνητικά αποτελέσματα εξίσου. Αναδιατύπωση που είχε βέβαια τις ρίζες της στο διάταγμα του Καρακάλλα από το 212, αρκετά πριν την μεταφορά της πρωτεύουσας στην Ανατολή, μέσω του οποίου αναγνωριζόταν ως Ρωμαίος κάθε ελεύθερος πολίτης της αυτοκρατορίας.
Πέρασαν 152 χρόνια από την ίδρυση της Νέας Ρώμης, όταν έμελλε να γεννηθεί την ίδια μέρα (11 Μαΐου 482) μια προσωπικότητα που θα σφράγιζε με τον βίο της την ιστορία του ελληνικού γένους. Ο Ιουστινιανός ο Α’, ο τελευταίος αυτοκράτορας του «Βυζαντίου» που μιλούσε ως μητρική γλώσσα τα Λατινικά, άφησε ανεξίτηλο το στίγμα του μέσω της ανεπανάληπτης έκτασης που έφτασε η αυτοκρατορία επί των ημερών του. Σημαντικότερος όμως ήταν αδιαμφισβήτητα ο νομικός πλούτος που κληροδότησε στον ανθρώπινο πολιτισμό, αφού η Ιουστινιάνεια Κωδικοποίηση μέχρι και σήμερα αποτελεί την βάση του Αστικού Δικαίου στο μεγαλύτερο μέρος του πλανήτη, άρθρα της οποίας απαντώνται αυτούσια ακόμη και στις μέρες μας. Επιστέγασμα της θρυλικής του βασιλείας ήταν η κατασκευή της Αγιάς Σοφιάς. Ο μεγαλοπρεπής ναός αποτελεί ένα αριστούργημα αρχιτεκτονικής και καλλιτεχνικής φύσης, μα πρωτίστως συνδέεται άμεσα με την αλυτρωτική μας φλόγα, φωτίζοντας διαρκώς το όραμα της αναβίωσης του ελληνικού αυτοκρατορικού γεωπολιτικού προσανατολισμού.
Ανεξαρτήτως θρησκευτικών πιστεύω, η Κωνσταντινούπολη και κατ’ επέκτασιν η Αγιά Σοφιά βρίσκονται στην καρδιά κάθε Έλληνα που θέλει να δει πάλι την πατρίδα μας σημαντικό περιφερειακό παράγοντα στην διεθνή σκακιέρα. Για 400 και πλέον χρόνια σκλαβιάς στον οθωμανικό ζυγό η μνήμη του «Βυζαντίου» κράτησε ακόρεστη την δίψα για ελευθερία. Σήμερα, που η Ελλάδα βρίσκεται υπό τον ταπεινωτικό ζυγό των Αμερικανών, τροφοδοτεί ακόμη το εθνικό συναίσθημα και θα συνεχίσει μέχρι την πλήρωση του γεωπολιτικού μας πεπρωμένου: την ένωση πάλι των δυο παραλίων σε ένα σώμα, υπό την αιγίδα του αυθεντικού ελληνικού πολιτισμού. Αυτήν την φορά όχι για μια ακόμη Νέα Ρώμη, αλλά για μια Νέα Ελλάδα, ανεξάρτητη και ισχυρή στον καινούργιο κόσμο που αναδύεται.
