Ο ΙΣΧΥΡΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΑΙΤΗΣ

 Με αφορμή το επίκαιρο θέμα της μετατροπής σε τζαμί της Αγίας Σοφίας, προσεγγίζουμε τις ελληνοτουρκικές σχέσεις με την οπτική που ως ΚΙΝΗΜΑ βλέπουμε τις σχέσεις αυτές.

 Για να μην μακρηγορούμε, είναι σε όλους γνωστές οι παλινωδίες και οι ιδιαιτερότητες των προαιώνιων εχθρικών σχέσεων μεταξύ των δύο αυτών χωρών.

 Για εμάς,τους Έλληνες Εθνοφυλετιστές, το γεγονός αυτό δεν ήταν κάτι απρόοπτο και μη αναμενόμενο.Η Τουρκία, απ’ τις αρχές του 20ου αιώνα, είτε ως παλαιοοθωμανοί είτε ως Νεότουρκοι, χτίζουν μεθοδικά τη νέα τους “αυτοκρατορία” μη απεμπολώντας την ταυτότητα τους, εδραιώνοντας έτσι την ύπαρξή τους ως περιφερειακή δύναμη στο τεντωμένο τόξο, μεταξύ Ανατολής και Δύσης. Πότε ως φιλοευρωπαϊκή και πότε ως ο υψηλός προστάτης των ομόθρησκων της στα Βαλκάνια, στην ευρύτερη λεκάνη της Μεσογείου, αλλά και της Εγγύς Ανατολής. Με την πληθυσμιακή της διείσδυση στην Ευρώπη, πλέον ρυθμίζει και τις εκεί εξελίξεις, ειδικά στη Γερμανία. (λεπτομέρειες στον αστικό τύπο).

 Η μεθοδικότητα και η επιμονή τους για κυριαρχία στην περιοχή είναι αξιοπρόσεκτη, ακολουθώντας πιστά το δόγμα των Μογγόλων προγόνων τους στο διπλωματικό και στρατιωτικό πεδίο. Ό,τι δε συμμορφώνεται, καταστρέφεται!

 Τα αγκάθια στην τουρκική πατούσα, Έλληνες και Αρμένιοι παλαιότερα, Έλληνες και Κούρδοι σήμερα, βγαίνουν με κάθε τρόπο απ’ τη μέση και ουδένα ευρωπαϊκό κράτος πήρε θέση επί αυτού. Παράλληλα, οι Τούρκοι φρόντισαν να “στήσουν” την οικονομία τους. Μια οικονομία που είναι ικανή, όχι μόνο να προσελκύσει ισχυρούς επενδυτές, αλλά και να διασφαλίσει την κρατική τους στιβαρότητα, μέσω της γεωργικής και κτηνοτροφικής αυτάρκειας. Η δημιουργία μεσαίας και βαριάς βιομηχανίας βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη.

 Δεν είναι περίεργο για εμάς ότι στην προσπάθεια τους αυτή,συνέβαλε και το υπερχρεωμένο “ελληνικό κράτος ΑΕ”. Όχι μόνο χρηματοδοτώντας τη βαριά τουρκική πολεμική βιομηχανία, αλλά και εισάγοντας από τον διώκτη των “Ρωμιών” ακόμα και το ύφασμα της σημαίας τους! Τουρκική τράπεζα, με έδρα την Κομοτηνή, δίνει άτοκα και αγύριστα δάνεια σε πιστούς “Τούρκους”, ώστε να αγοράσουν γη και επιχειρήσεις. Απέραντες εκτάσεις και αμέτρητες, τοπικά ισχυρές, επιχειρήσεις βρίσκονται στα χέρια “Τούρκων”. Ξεκάθαρα πλέον, σύνδεσμοι οπαδών τουρκικών ομάδων, έχουν μετατραπεί σε ισχυρούς βραχίονες διεξαγωγής προπαγάνδας. Κάθε σαββατοκύριακο, η αγορά της Ανδριανουπόλεως και της Κωνσταντινουπόλεως, γεμίζει από μειονοτικούς που πάνε για ψώνια στην “πατρίδα”… Σπουδάζουν στην Τουρκία και νοσηλεύονται εκεί. Φυσικά, οι Τούρκοι τους αποκαλούν “αδέρφια” και έχουν τις ανάλογες φοροαπαλλαγές.

 Περιττό εδώ να επισημάνουμε την εκπαίδευση που λαμβάνει το τουρκόπουλο από το δημοτικό μέχρι τη λήξη της στρατιωτικής θητείας. Η Θράκη έχει μετατραπεί σε ένα απέραντο πεδίο προκλητικής τουρκικής δραστηριότητας και ο μόνος που δεν το βλέπει, είναι το “κράτος ΑΕ” των Αθηνών. Αν αυτό είναι σκόπιμο, η λόγω ανικανότητας, το εξετάζουμε στο επόμενο κεφάλαιο “πολίτευμα”, πού ακολουθεί σύντομα. Αν όμως το θέμα τεθεί πάνω στην λογική βάση των πολλών συμπερασμάτων, αβίαστα καταλήγουμε στο ότι, οι Τούρκοι, όχι απλά προκαλούν, αλλά Διεκδικούν!.

 Και όταν ο εχθρός σου διεκδικεί, τότε τίθεται το ερώτημα: Εσύ τι κάνεις; Η κοινοβουλευτική εξουσία, φαίνεται πως σιγοντάρει αυτήν τη διεκδικητικότητα μέσω των… “επιστολών διαμαρτυρίας” και  “απογοητεύσεως” για την “απόκλιση της γείτονος από την ευρωπαϊκή της πορεία”… Γελάνε και τα ψάρια του Αιγαίου. Δεν υπάρχει καμία ελπίδα σοβαρής αντιστάσεως απέναντι στον Μόγγολο, γιατί απλούστατα δεν το θέλει. Αφού το “κράτος ΑΕ” εκμηδένισε την όποια ικμάδα εγχώριας οικονομικής δραστηριότητας, διέλυσε πνευματικά και βιολογικά φυλή και στράτευμα ως Πόντιος Πιλάτος νίπτει τας χείρας και ρωτάει τον “κυρίαρχο λαό”: “Πόλεμο θέλετε; Αφού δε μπορούμε”.

  Εναποθέτοντας έτσι τις τύχες της Πατρίδας στην βούληση της “Ευρωπαϊκής Ενώσεως”. Και το αποτέλεσμα είναι ήδη προδιαγεγραμμένο, “καθίστε στο τραπέζι και βρείτε τα”. Το τι θα “βρούνε” όμως, το διαπιστώνουμε ήδη. Η πιο πρόσφατη, είναι η Αγία Σοφία. Και μέχρι να “πηδήξουν τα ψάρια από το τηγάνι της κυρά Δέσποινας”, θα τα έχει περιμαζέψει ο Τούρκος ψαράς.

   Άποψη μας είναι ότι το Αιγαίο έχει ήδη μοιραστεί με τους Τούρκους. Το πολιτικό σύστημα, ψάχνει απλά τις προφάσεις για να δικαιολογήσει το έγκλημα. Το τι θα επικαλεστεί, είναι ζήτημα χρόνου και συγκυριών. Ως προς τα “επείγοντα”, η Ελλάς δεν αντιμετωπίζει ως πρόβλημα Ύπαρξης την μετατροπή της Αγίας Σοφίας, σε τζαμί. Αυτό καθ’  αυτό, αποδεικνύει την ανημποριά του δημοκρατικού καθεστώτος να αντιδράσει και να χαράξει εθνική μακροπρόθεσμη στρατηγική. Το γεγονός αυτό επιπλέον καταδεικνύει περίτρανα πως το ελλαδικό προτεκτοράτο έχει καταστεί ουραγός στις εξελίξεις που λαμβάνουν χώρα έξω από την πόρτα της. Απλά ακολουθεί.

    Γεωστρατηγικοί “μελετητές” και “αναλυτές”, υπάλληλοι του κομματικού σωλήνα, είτε είναι ανίκανοι να επεξεργαστούν την πραγματική διάσταση του προβλήματος, είτε καλά αμειβόμενοι, χαϊδεύουν την πλάτη της πολιτικής εξουσίας, καθησυχάζοντας το ευνουχισμένο κοινό με παραπλανητικές θεωρίες.

  Εις ό,τι αφορά τα συλλαλητήρια για την υπόθεση, καλώς γίνονται. Απέχουν όμως πάρα πολύ από την ουσία και τον εθνοφυλετικό λόγο. Η κούφια ρητορική και η ακίνδυνη συνθηματολογία, δε μπορούν να αποτελέσουν το έναυσμα για μια παλλαϊκή εγρήγορση, κάτι που θα αποτελέσει το εφαλτήριο για την ριζική αλλαγή του τρόπου σκέψης και δράσης του αφυπνισμένου Έλληνα. Τα ειρηνικά συλλαλητήρια, με τη γνωστή ρητορική, δεν αποτελούν κανένα κίνδυνο για το φαύλο, εγκληματικό και προδοτικό σύστημα.

Μόνο το δικαιώνουν.