Όλοι μας, απέναντί τους
Καθώς το ΝΑΤΟ απορρόφησε το πρώτο σοκ στην Ουκρανία χωρίς να καταρρεύσει η χώρα, άρχισε να σχεδιάζει πως μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο. Το να κερδίσεις έναν πόλεμο δεν σημαίνει αναγκαστικά να νικήσεις τον εχθρικό στρατό στο πεδίο της μάχης. Αυτό είναι αδύνατο για την Ουκρανία. Το να κερδίσεις έναν πόλεμο σημαίνει να πετύχεις τους πολιτικούς στόχους που έχουν τεθεί.
Πρέπει να αναλογιστούμε ότι η Ουκρανία ως κράτος δεν μπορεί να έχει στόχους, αφού έχασε την ανεξαρτησία της μετά το ακροδεξιό πραξικόπημα του 2014 που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην χώρα. Γι’ αυτό είναι αδύνατο να γράψουμε για ουκρανικούς στόχους, αλλά για στόχους της δυτικής ολιγαρχίας στην Ουκρανία. Αυτοί είναι οι κάτωθι:
⭕️ Πρόκληση βαρέων απωλειών στον ρωσικό στρατό, για να επηρεαστεί η πολιτική κατάσταση στην Ρωσία, με ενδεχόμενη ανατροπή της κυβερνήσεως.
⭕️ Συλλογή όσο το δυνατόν περισσότερων πληροφοριών σχετικά με τις ρωσικές τακτικές και στρατηγικές, καθώς και τον στρατιωτικό εξοπλισμό.
⭕️ Δοκιμή των τακτικών και των εξοπλισμών του ΝΑΤΟ σε πραγματικές συνθήκες.
⭕️ Διακοπή οποιασδήποτε σχέσης της Ευρώπης με την Ρωσία και ολοκληρωτική επικράτηση των ΗΠΑ στην ευρωπαϊκή ήπειρο, πλέον και στον τομέα της ενέργειας-οικονομίας.
⭕️ Γιγάντωση της ακροδεξιάς στην Ανατολική -και υπό περιπτώσεις- στην Δυτική Ευρώπη.
Η ακροδεξιά λειτουργεί ως ένας από τους δύο βασικούς πυλώνες του συστήματος για την απορρόφηση των κραδασμών από τις επερχόμενες πολιτικές, οικονομικές, στρατιωτικές και ιδεολογικές συγκρούσεις με την Ρωσία. Ο ρόλος της είναι να αποτελεί το ανάχωμα στην ανάδυση επαναστατικών πατριωτικών ταυτοτιστικών λαϊκών κινημάτων, που θα διεκδικήσουν εθνική ανεξαρτησία και ολική ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος της δυτικής ολιγαρχίας. Η ακροδεξιά, με την προπαγάνδα του «ρωσικού μπαμπούλα», αποπροσανατολίζει τα ευρωπαϊκά έθνη ως προς τον κίνδυνο επιβίωσης τους, που προκαλείται από το ίδιο το δυτικό σύστημα το οποίο αλλοτριώνει τις εθνικές ταυτότητες. Με αυτόν τον τρόπο αποκόβει τα επαναστατικά πατριωτικά κινήματα από τους φύσει συμμάχους τους (αντιΝΑΤΟικά κράτη και οργανώσεις) στην πάλη απέναντι στην δυτική ολιγαρχία. Έτσι γίνεται αντιληπτό για ποιον λόγο το σύστημα στην Ανατολική Ευρώπη προωθεί μια ψευδοεθνικιστική ατζέντα παράλληλα με τον φετιχισμό με σύμβολα και καταστάσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, την ίδια ώρα που αυτά τα ποινικοποιεί στην Δυτική Ευρώπη.
Ο έτερος πυλώνας απορρόφησης των κραδασμών της φτωχοποίησης, η ακροαριστερά, αποπροσανατολίζει τα εργατικά κινήματα απέναντι στα δικαιώματα που χάνονται συνεχώς, αντικαθιστώντας την φιλεργατική ατζέντα με την αποδόμηση της οικογένειας και του φύλου.
Τα δε κόμματα του συνταγματικού τόξου, ως ο άμεσος φορέας έκφρασης της πολιτικής βούλησης της ολιγαρχίας, νομιμοποιούν και νομοθετούν τις αντεθνικές και αντεργατικές πολιτικές με πατριδοκάπηλο και ψευδοπροοδευτικό προσωπείο.
Στόχος των μεγαλοκαπιταλιστών της Δύσης είναι ένας κόσμος χωρίς σύνορα, χωρίς έθνη, χωρίς εργατικά δικαιώματα. Ένας κόσμος χωρίς ταυτότητες, ένας κόσμος από άφυλους καταναλωτές.
Τα παραπάνω καθιστούν άμεσα αντιληπτά τα στοιχεία ενός πραγματικού επαναστατικού κινήματος:
➖ Υπεράσπιση των εθνικών ταυτοτήτων και της φυλετικής ιδιομορφίας των λαών.
➖ Ανατροπή του καπιταλιστικού οικονομικού συστήματος, που αλλοτριώνει έθνη, φτωχοποιεί τον εργαζόμενο λαό και απαξιώνει κάθε αξία μπροστά στο κέρδος.
➖ Πάλη απέναντι σε κάθε θεσμό του συστήματος (ΝΑΤΟ, ΕΕ, ευρώ) και όσους το υπερασπίζονται.
Κράτη, έθνη και κινήματα που αντιπαλεύουν το σύστημα της δυτικής ολιγαρχίας είναι φύσει και θέσει σύμμαχοι. Οι δήθεν αντικειμενικοί και ουδέτεροι βρίσκονται -εν γνώσει τους ή μη- στην πλευρά του συστήματος.
Η μάχη για την κατάρρευση του συστήματος και την ανάδυση ενός πολυπολικού κόσμου ξεκίνησε.
Όλοι μας, απέναντί τους
ΚΙΝΗΜΑτοποιήσου
